Dromen van een Gronings voedselbos

Je zal minimaal 1,5 hectare grond nodig hebben om je droom, een duurzaam voedselbos op basis van permacultuur, te kunnen realiseren. Klinkt behoorlijk onhaalbaar. Toch lukte het René en Helena, de oprichters van Stichting PlukN, om zo’n plek te vinden. Hun ambitie? “Landbouw die hand in hand gaat met de natuur, zonder negatieve impact op mens en milieu. Geen akkers met eentonige gewassen, maar rijke natuurlijke systemen”, vertellen ze enthousiast. Hun pluktuin aan de Tarralaan, in het Westpark, is een inspirerend voorbeeld van hoe dit er in de praktijk uit kan zien.

Lui boeren
Wandelend tussen de jonge aanplant, de varkens en de parelhoenders, vertelt bioloog René honderduit: “Permacultuur staat voor permanente landbouw, waarbij je in je ontwerp gebruik maakt van de kracht van de natuur. Bij een goed uitgedacht en aangelegd systeem, zal in de toekomst steeds minder menselijke inmening nodig zijn. Het wordt ook wel eens ‘lui boeren’ genoemd, maar dat is het zeker niet, vooral niet in de beginfase. Er worden hierbij meerjarige gewassen gebruikt: dat is beter voor de grond en het bodemleven, omdat die niet elk jaar hoeft worden omgeploegd. Wanneer akkers kaal zijn, krijg je bij wind veel verstuiving, wat vervolgens weer erosie veroorzaakt. Bij een meerjarig systeem ontstaat er meer humus op de bodem, waardoor de bodem gezonder is én waardoor water beter wordt opgenomen dan op een kaal oppervlak.”

Natuurlijk evenwicht
“We werken hier zonder bestrijdingsmiddelen; de parelhoenders dragen bij aan de plaagbestrijding en eten de teken op”, vervolgt hij. “Zo hou je een natuurlijk evenwicht. Ook laten we de natuur zoveel mogelijk haar werk doen: soms krijgen jonge plantjes een extra emmertje water, maar verder moet alles het hier doen met regenwater. De varkens voeren we met bierbostel van Bax bier, voor hen een afvalproduct, maar ondertussen perfect varkensvoer. Van bomen die hier in de buurt zijn omgewaaid, maken we vlonders of houtsnippers voor op de paden. En de bijen zorgen voor de verspreiding van stuifmeel.”

Zelf plukken
De stichting werkt volledig op basis van vrijwilligers en elk aangeschafte plantje, boom of het gedane onderhoud wordt gefinancierd door subsidies, fondsenwerving of donaties. Helena vult aan waarom ze dit doen: “We willen graag bewustwording verspreiden, onze kennis en ervaring delen en mensen enthousiasmeren. Onze missie is om een voorbeeldfunctie te worden van natuur-inclusieve landbouw en een duurzaam voedsellandschap, waar mensen dit zelf zintuigelijk kunnen ervaren. Mede dankzij een financiële bijdrage van Food Trails van Gemeente Groningen kunnen we nu een interactieve wandelroute over het terrein ontwikkelen, met uitleg over voedsel en permacultuur. Ook willen we in de toekomst workshops gaan geven en samenwerken met scholen en horeca. Maar daarnaast zijn mensen hier ook ‘gewoon’ welkom: het voedselbos is namelijk openbaar terrein waar je heerlijk over mag wandelen. En natuurlijk mag je hier zelf plukken, als je maar weet wát je plukt en wanneer het echt rijp is. Veel in het voedselbos is eetbaar maar in sommige gevallen kan iets, bijvoorbeeld delen van een plant, ook giftig zijn. En voor je zelf iets meenemen is natuurlijk prima, zolang mensen maar niet hele kratjes vullen met onze oogst. Daarvoor mag je gewoon naar de groenteboer”, knipoogt ze.

Wil je meer weten over Plukn klik dan hier of kom gezellig langs (Tarralaan 4, 9745ER).